Dag 1 van de competities. Na dagen van reizen, voorbereidende trainingen en lottrekking is het moment eindelijk daar. Er stond de coaches en supporters een behoorlijk drukke dag te wachten maar de lottrekking had er voor gezorgd dat er geen Belgen gelijktijdig competitie draaiden.
Danny Wuyts beet met Nayko de spits af in de Universalsieger-competitie met speuren. Gekeurd door een Belgische keurmeester, Rinus Bastiaansen. Maar om iets na 9u30 kwam het verdict binnen: een mooie uitmuntend met 96 punten. Een droomstart. Voor Danny maar ook voor het Belgische team.
In het stadion draaide intussen in de IGP-competitie de Duitse kampioene pakwerk. Maar haar hond loste niet en dus volgde een DQ. Verbazing alom maar de competitie ging onverminderd door. De eerste Belgische supporters kwamen ook het stadion in, moe van de lange reis maar klaar voor een weekje hondensport.
Het is koud in Lerma maar gelukkig was er een blauwe lucht en zon. Fijn om zo op de tribunes te zitten. De redactie keek rond en zag dat, ondanks covid, iedereen blij was weer terug zijn. Inclusief de luidruchtige Nederlanders ?
Tegen de middag moest onze Belgisch kampioene IGP, Tessa Otté met Inca Ja Na Ka, pakwerk draaien. Tessa stapte gezwind het terrein op en haar Inca bleek er ook helemaal klaar voor. Maar al snel zagen we dat Inca op iets zat te broeden. Sommige beten konden iets voller, het lossen kon iets sneller, er werd een pootje gezet op de pakwerker en wat niemand verwachtte, gebeurde: Inca loste niet bij het stellen en dus DQ. Ongeloof, ontgoocheling en teleurstelling bij Tessa maar ook het team en de supporters. Maar het blijven dieren en dus kan dit altijd gebeuren. Of hoe de keurmeester het verwoorde: shit happens.
Snel terug naar het Universal-terrein waar Ludo Van Gils met Phylax van Arne’s Hoeve, klaar stond om appel te draaien. 80 punten was het verdicht maar Phylax was er ook niet echt bij. De wereld rondom was veel interessanter dan Ludo en de competitie. Alle oefeningen werden getoond zonder grote fouten, maar ze vielen bijna allemaal in de kwalificatie ‘goed’.
Snel wat kopen om te drinken en terug te keren naar het IGP-terrein waar Deborah Bier en Matty Berghuis samen appel moesten draaien. Matty wandelde met Imzedrift’s Lotus het terrein op: heel mooi om te zien voor het publiek. Al had de Amerikaanse keurmeester daar een andere visie over. Vervolgens gingen de zit, de klimsprong en het afliggen onder afleiding de mist in. Eindscore 77 punten.
Aansluitend was het de beurt aan Deborah Bier met Bono Mar-Zur. Bono was zoals we hem kennen bij het appel. Het is duidelijk niet meer zijn favoriete discipline. Hij heeft natuurlijk heel wat wedstrijden op de teller staan en hij heeft het spelletje door. Bono behaalde 72 punten en kijkt nu al uit naar het pakwerk ?
Na de drukke voormiddag werd er snel werk gemaakt om wat tapas te eten. Al doen we dat hier met een wintermuts en een paraplu, toch smaken ze overheerlijk.
Net op tijd terug in het Universal-stadion waar Patrick Vandewaetere met Qira van de Arne’s Hoeve een prachtige appel-oefening liet zien. Ook de keurmeester vond dat en beloonde dat met 90 punten. In de aanvangsfase kon Qira wat attenter zijn naar Patrick, maar de standen werden heel mooi getoond en bij de overige oefeningen kreeg Patrick enkele opmerkingen over de details. De supporters van Patrick waren terecht fier op het resultaat.
Een snelle koffie en terug naar het IGP-plein waar Nicholas Ochelen aantrad in het pakwerk met Quick Vom Hierschenwieshof. Nicholas is ingevallen voor Guy Devriendt die moest forfait geven wegens blessure van Nik D’Alleche. Maar Nicholas had zich perfect voorbereid en draaide een mooie oefening die 84 punten behaalde. We weten dat het grootste probleem voor Quick het eerste verstek is, dat kon veel vlotter genomen worden. De beten en het lossen op zich waren prima. Het puntenverlies komt door de bewakingen die veel strakker naar de pakwerker getoond kunnen worden. Ondanks dat geniet Nicolas van zijn deelname aan het WK zowel op als naast het veld. En dat doet allemaal enorm veel deugd.
Het werd kouder in het stadion maar het bier aan de (buiten)bar was lekker en tegen 18u25 voelde niemand nog iets van de kou en waren we klaar op het IGP-plein voor Jurgen Wolfs met Osca di Casa Nosella in het pakwerk.
En toen… toen viel het licht uit. Geen stroom meer en afwachten wanneer er opnieuw kon gestart worden. Niet meteen ideaal maar toen Jürgen uiteindelijk met 25 minuten vertraging het terrein betrad klopte hij af op 87 punten pakwerk. Dit zijn we de laatste tijd niet meer gewoon van Osca. We zagen plots weer wat oude foutjes boven komen. Het eerste verstek moest doelgerichter en vlotter genomen worden, het lossen na het rugtransport kwam tot stand na een ‘zwaar’ 2de bevel (en dan was het nog niet met volle goesting). De supporters zagen het DQ-spook langzaam verschijnen, maar Jurgen loste dat door zijn ervaring bijzonder goed op. Bij het stellen liet hij de overgangsfase voor wat het was en riep Osca onmiddellijk uit de mouw. Een goeie zet achteraf. De keurmeester nam dit mee in zijn bespreking, maar tilde er niet zo zwaar aan in zijn punten. De oefeningen bleven in een hoge zeer goed.
Het was al donker toen de Belgische ploeg en supporters het stadion verliet. Kou, moe maar gelukkig. Op naar dag 2!
